Dag 23: Kata Tjuta - Uluru

Vandaag ging de wekker om 5 uur. Voor het licht was, waren we al de deur uit. We gingen namelijk naar de zonsopgang kijken van de Kata Tjuta, dit is de Aboriginal benaming. Deze rotsformatie staat ook wel bekend als de Olga's. Wat was het koud vandaag zeg! Met rond de 10 graden hebben we de zonsopgang gekeken en we stonden op een mooie plek. We konden de Olga's zien, maar de zon kwam te voorschijn vanachter de Uluru. Dit was een mooie verschijning, maar de zonsopgang was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden.  De kleurverandering die we gisteren zagen bij de Uluru zagen we helaas deze ochtend niet bij de Kata Tjuta. Het is ongelooflijk wat een temperatuurverschillen je hier meemaakt. 's Ochtends is het koud met een graadje of 10 a 12 en overdag is het wel 26 graden of warmer.
Na het zien van de zonsopgang hebben we een korte wandeling gemaakt bij de Kata Tjuta. De wandeling had een toepasselijke naam, namelijk de Valley of the Winds. Er was ook veel wind op het stuk dat we gelopen hebben zeg!
De Kata Tjuta mag niet in de schaduw staan van Uluru. Maar dit heeft ook wel te maken met hoe prachtig Uluru is. Want stel je zet Kata Tjuta in Nederland dan zou het een top attractie zijn.
Na het bezichtigen van Kata Tjuta, ofwel de Olga's, zijn we naar een van de mooiste plekjes gereden die we gezien hebben. Het was de plek waar je zowel Uluru als Kata Tjuta ziet. Werkelijkwaar een schitterend beeld was dit!
Dit was allemaal nog erg vroeg in de ochtend, omdat we natuurlijk de zonsopgang hadden gezien.  Zo konden we om 10 uur mee met de Mala wandeling. Dit is een wandeling onder leiding van een ranger. Hij leidde ons langs enkele punten van de rots die heilig zijn voor de lokale aboriginals en vertelde hier dan over.
Na deze wandeling zijn we heerlijk gaan relaxen aan het zwembad en hebben de rest van de middag niets meer gedaan, heerlijk!
Rond 6 uur, zo een half uur voor de zon onderging werden we opgehaald voor het avondeten wat we gereserveerd hadden, genaamd Field of Light. We hebben eerst heerlijk naar de zonsondergang gekeken van de Uluru met een glas champagne en enkele canapés. Na de zonsondergang werden we voorgeleid naar een tafel waar we zaten met nog 8 anderen. We hadden een groepje van 6 die erg close waren en 2 Chinezen die geen Engels spraken. Dus in principe zaten we toch met z'n tweetjes aan de tafel en hoefden we niet met iedereen te buurten, wat we erg prettig vonden. Maar we hadden wel aparte tafelgenoten, met name de Chinezen.. ongelooflijk wat voor vreemde geluiden zij produceerden. Een biertje, dat nagenoeg in één keer leeg werd gedronken, sloeg hard in! De Chinese vrouw was na het hoofdgerecht al schaamteloos gaan liggen op de schoot van haar man. Op een gegeven moment was ze weer gaan zitten en leek ze zittend te slapen, maar niet voor lang. Ineens hoorden we: toek! Ze viel, tijdens het prachtige verhaal van een sterrenkundige over de sterrenhemel waaronder wij zaten, met een enorme klap met haar hoofd op de tafel wakker. Ongelooflijk, waar wij getuige van waren. We wisten niet wat we meemaakten en moesten ons enigzins inhouden om niet te hard te moeten lachen. Dit hebben we nog nooit meegemaakt! Je ontmoet toch een aantal bijzondere mensen op deze reis zeg!
Het was een enerverende en prachtige avond met heerlijk eten onder een schitterende sterrenhemel met een waanzinnige rots op de achtergrond. Maar buiten al dit hebben ze een kunstwerk van allemaal lichtgevend glaswerk gebouwd van wel enkele voetbalvelden groot.  Dit gaf een schitterend effect toen het donker was! Dit was dan ook de aanleiding dat de Field of Light er was. Dit kunstwerk staat er tot en met volgend jaar april.
Het was een mooie afsluiting van een prachtige omgeving! Wat een indruk heeft Uluru ons nagelaten. Morgen gaan we vliegen richting Cairns en wij wensen jullie allemaal een fijne kermis!