Dag 11: Bali en einde Indonesi
10 September 2016 | Indonesië, Jimbaran
Over vandaag kunnen we eigenlijk heel kort zijn. We hebben helemaal niets gedaan. Nou ja, niets niets. We hebben genoten met een hoofdletter G! Wat is het hier heerlijk, maar oordeel zelf maar aan de hand van de foto's. We waren totaal niet bezig met de vlucht die we 's avonds nog hadden. Dit over vandaag, hierna een klein resumé van onze tijd op Java.
Wat een indrukken en wat een land. Alles kan en alles mag. Chaotisch en drukte is ook heel typerend voor Indonesië. De mensen zijn echt super vriendelijk en heel behulpzaam. Prachtige tempels hebben we gezien! En scooters, scooters niet normaal veel scooters. Iedereen heeft er wel een. We hebben niet echt kunnen ontdekken wat de regels zijn in het verkeer of überhaupt of er regels zijn. Links inhalen, rechts inhalen, je ziet er niemand vreemd van opkijken. Zebrapaden, deze zijn er puur voor de sier, want voorrang krijg je er niet op. Met handgebaren geef je aan dat je wilt oversteken en dat auto's rustig aan moet gaan rijden zodat je over kunt steken. Doorrijden is echt een illusie in dit land, over 160 kilometer doe je met gemak 5 uur. Maar toch kunnen wij Nederlanders iets leren van de Indonesiërs, ze zien overal kansen in en zijn uitermate vriendelijk en erg tevreden en blij met hun leven. Dan kunnen we toch concluderen dat het in Nederland wel erg goed geregeld is voor iedereen en dat we toch in een mooi en rijk land wonen.
Ook kunnen nog enkele mensen, vooral bij bezienswaardigheden nog een beetje Nederlands. Untung, onze gids, spreekt erg goed Nederlands en wat al helemaal uniek is dat hij ook de Nederlandse grapjes begrijpt en ook maakt. Je ziet ook dat ze veel aan het bouwen zijn, maar qua veiligheidsmaatregelen zie je toch veel verschillen zeg. Steigers maken ze hier van bamboe. En blijkbaar is de controle op het betalen van belasting nagenoeg nihil, daarom is het ook heel normaal dat mensen hier jaren geen belasting betalen. Als ze wel belasting betalen, dan kunnen ze zelf aangeven hoeveel ze verdienen. Uiteraard zeggen ze dat ze veel minder verdienen dan ze eigenlijk verdienen en naargelang wat ze vertellen moeten ze betalen. Het systeem van autorijles dat kennen ze hier ook niet. Je moet gewoon een x-bedrag betalen en dan krijg je een rijbewijs. Als je een boete krijgt dan kun je deze voor een lager bedrag afkopen dan de boete eigenlijk is bij de politieagent.
Zo enkele voorbeelden die wij toch wel bijzonder hebben ervaren aan het land waar oma Rocky haar jeugd heeft doorgebracht. Ook kunnen wij nu enigzins begrijpen waarom zij het in Nederland vaak toch koud heeft en waarom ze nog steeds graag pittig eten eet en met vork en lepel eet.
Ook hebben we ervaren dat ze toch wel positief over de Nederlanders praten, wat wij toch minder hadden verwacht. Dit omdat de Nederlanders kanalen hebben gegraven vroeger, treinstations en rails hebben gebouwd, fabrieken hebben gebouwd en mooie gebouwen hebben gebouwd. Ze praten juist erg lelijk over de Japanners. Maar misschien doen ze dat tegen de Japanners ook wel precies anders om, wie weet..
Dus nogmaals wat een land en wat bijzonder dat we er zijn geweest. Dat we hebben gezien waar en hoe oma Rocky is opgegroeid. Helaas is het huis vorig jaar afgebroken, maar we hebben de straat gezien evenals de kerk waar ze vaak geen gingen en de katholieke basisschool waar mogelijk ze naar toe ging.
Nu zijn we op weg richting Melbourne, Australië. Down under! Vooral voor Sven een droom die uitkomt. Wat hebben we nog veel zin in de rest van onze trip!
Wat een indrukken en wat een land. Alles kan en alles mag. Chaotisch en drukte is ook heel typerend voor Indonesië. De mensen zijn echt super vriendelijk en heel behulpzaam. Prachtige tempels hebben we gezien! En scooters, scooters niet normaal veel scooters. Iedereen heeft er wel een. We hebben niet echt kunnen ontdekken wat de regels zijn in het verkeer of überhaupt of er regels zijn. Links inhalen, rechts inhalen, je ziet er niemand vreemd van opkijken. Zebrapaden, deze zijn er puur voor de sier, want voorrang krijg je er niet op. Met handgebaren geef je aan dat je wilt oversteken en dat auto's rustig aan moet gaan rijden zodat je over kunt steken. Doorrijden is echt een illusie in dit land, over 160 kilometer doe je met gemak 5 uur. Maar toch kunnen wij Nederlanders iets leren van de Indonesiërs, ze zien overal kansen in en zijn uitermate vriendelijk en erg tevreden en blij met hun leven. Dan kunnen we toch concluderen dat het in Nederland wel erg goed geregeld is voor iedereen en dat we toch in een mooi en rijk land wonen.
Ook kunnen nog enkele mensen, vooral bij bezienswaardigheden nog een beetje Nederlands. Untung, onze gids, spreekt erg goed Nederlands en wat al helemaal uniek is dat hij ook de Nederlandse grapjes begrijpt en ook maakt. Je ziet ook dat ze veel aan het bouwen zijn, maar qua veiligheidsmaatregelen zie je toch veel verschillen zeg. Steigers maken ze hier van bamboe. En blijkbaar is de controle op het betalen van belasting nagenoeg nihil, daarom is het ook heel normaal dat mensen hier jaren geen belasting betalen. Als ze wel belasting betalen, dan kunnen ze zelf aangeven hoeveel ze verdienen. Uiteraard zeggen ze dat ze veel minder verdienen dan ze eigenlijk verdienen en naargelang wat ze vertellen moeten ze betalen. Het systeem van autorijles dat kennen ze hier ook niet. Je moet gewoon een x-bedrag betalen en dan krijg je een rijbewijs. Als je een boete krijgt dan kun je deze voor een lager bedrag afkopen dan de boete eigenlijk is bij de politieagent.
Zo enkele voorbeelden die wij toch wel bijzonder hebben ervaren aan het land waar oma Rocky haar jeugd heeft doorgebracht. Ook kunnen wij nu enigzins begrijpen waarom zij het in Nederland vaak toch koud heeft en waarom ze nog steeds graag pittig eten eet en met vork en lepel eet.
Ook hebben we ervaren dat ze toch wel positief over de Nederlanders praten, wat wij toch minder hadden verwacht. Dit omdat de Nederlanders kanalen hebben gegraven vroeger, treinstations en rails hebben gebouwd, fabrieken hebben gebouwd en mooie gebouwen hebben gebouwd. Ze praten juist erg lelijk over de Japanners. Maar misschien doen ze dat tegen de Japanners ook wel precies anders om, wie weet..
Dus nogmaals wat een land en wat bijzonder dat we er zijn geweest. Dat we hebben gezien waar en hoe oma Rocky is opgegroeid. Helaas is het huis vorig jaar afgebroken, maar we hebben de straat gezien evenals de kerk waar ze vaak geen gingen en de katholieke basisschool waar mogelijk ze naar toe ging.
Nu zijn we op weg richting Melbourne, Australië. Down under! Vooral voor Sven een droom die uitkomt. Wat hebben we nog veel zin in de rest van onze trip!
-
10 September 2016 - 11:39
Renee:
Sjesus, dat is echt genieten met een grote G! Prachtig zo wit en helder blauw, heel mooi! Leuk om jullie samenvattig van het eerste reis gedeelte te lezen. Gaaf dat jullie hebben kunnen beleven in welke omgeving oma geleefd heeft. Voor nu een hele goeie reis en blijf Genieten!! Liefs xx -
10 September 2016 - 11:51
Ilse:
Heerlijk om alles te lezen, wat een goed begin van jullie reis!
En nu nog 4 weken, wat een fantastisch vooruitzicht!
Hele goeie reis naar het mooie Australië. -
10 September 2016 - 15:15
Semmy:
Lief, jullie reacties! Dank jullie wel!! Xxx -
11 September 2016 - 11:14
Roy En Karen :
Hee Sven en Semmy, wat een prachtige foto's en mooie reisverhalen!
Super leuk om te lezen en te zien. Voor ons een herbeleving van de mooie reis in Java-Bali. Goed om te horen dat jullie het fijn hebben gehad met gids Untung ;-)
We wensen jullie nog een fantastische tijd Down Under! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
