Dag 33: Fraser Island
02 Oktober 2016 | Australië, Hervey Bay
Vandaag stond de dagexcursie naar Fraser Island op het programma. Dit is het grootste zandeiland ter wereld met haar lengte van 122 km bij een maximale breedte van 25 km. Ook werd deze nacht de klok verzet naar de zomertijd. Alleen gebeurde dit niet in heel Australië. In de staat New South Wales wel, waar Sydney in ligt. Maar in Queensland bleef het dezelfde tijd, en wij waren in Queensland. Dus we hoefden niks te doen qua verzetten van horloges en tijd op de telefoon. Semmy had de wekker gezet om half 7 zodat we ruim op tijd waren voor de bus die ons oppikte om half 8. Er zou ontbijt klaar staan om 7 uur, maar toen wij bij de receptie kwamen zagen we niks staan. Dus wij vragen waar we even konden eten. Werd ons verteld dat dit pas om 7 uur was. Huh, dachten wij.. en zeiden toen: het is toch al 7 uur geweest. Nee zei ze toen, het is iets over 6 in de ochtend. Blijkbaar hadden onze telefoons ons voor de gek gehouden en de tijdgrens van wellicht Sydney gepakt en de tijd een uur vooruit gezet. We waren in ieder geval ruim op tijd voor de excursie, dat was zeker.
Per boot gingen we naar Fraser Island en daar stapten we op een 4WD bus. Dat je 4WD aandrijving nodig had, werd ons snel duidelijk. Onze chauffeur, die tevens ook de gids was zei al vrij snel: it's getting bumpy. Dat werd het ook, alle wegen waren van zand dat heel dik op de weg ligt, een daar moest je doorheen rijden. Soms vlak, soms vrij steil omlaag van stukken van 20 à 30% en dezelfde percentages ook omhoog. Je werd regelmatig op en neer gehusseld, wat toch wel grappig was vonden wij. Na een tijdje gereden te hebben op de mulle zanderige weg door het regenwoud, kwamen we aan bij Lake Mckenzie. Dit is het mooiste meer wat we ooit gezien hebben. Wat een prachtig meer was dit zeg, zo mooi blauw en helder. Hierna gingen we naar Central Station, dit was vroeger de plek waar de houthakkers woonden en leefden. Er was zelfs een school voor de kinderen. Nadat het houthakken verboden werd, had deze plek geen functie meer. Ondertussen had onze chauffeur Semmy al aardig bang gemaakt, door te vertellen over alle gevaarlijke dieren op het eiland. Zo leven de 5 gevaarlijkste slangen ter wereld in het regenwoud en worden er regelmatig mensen gebeten. Bij eentje ben je na een beet binnen 25 minuten zonder medische hulp overleden. Maar geen paniek, onze chauffeur had tegengif bij zich. Ook waren er pythons te vinden op het eiland. Daarna ging zijn verhaal door dat er ook tig giftige spinnen waren, waarvan de grootste zo groot als een hand kon worden. Ook had je de zwarte schorpioen en kon het voorkomen dat een dingo, een soort wolf die veel voorkomt op het eiland, je aan kon vallen. In 2001 is er zelfs een kind gedood door dingo's. Maar in dit seizoen kwam het bijna niet voor dat de dingo's je aanvallen. Ook waren er krokodillen te vinden, maar dan vooral in het westen. In zee waren veel haaien te vinden, vervolgde onze chauffeur Sean zijn verhaal om ons bang te maken. Dit slaagde goed bij Semmy. In het regenwoud waar we even rondliepen bij Central Station heeft ze vooral naar de grond gekeken of er geen slang kroop of ander beest. Erg blij was ze toen we onze rit weer vervolgden in onze bus. We reden naar een hotel op het eiland waar we ons, niet te eten, lunchbuffet kregen. Na het slechte eten, gingen we door naar 75-Mile Beach. Dit is een strandsnelweg waar onze chauffeur, die sowieso wel van hard rijden hield, even flink gas gaf. Dit was wel leuk, een snelweg op de beach. Vanuit dit strand zag je in de verte ook enkele walvissen hun vinnen op het water kletsen. Ook lag er op het strand een oud schipswrak, de Maheno. Deze was uiteraard helemaal verroest en een deel lag al goed onder het zand. Maar toch zag je goed dat het een groot schip was. Na nog enkele dingen gezien te hebben, zijn we de mulle zandweg weer opgereden die ons terugbracht naar de ferry. Al met al was het een mooie dag en een leuke excursie, maar vooral leuk om mee te maken en geen must do. Al was Lake Mckenzie wel werkelijkwaar schitterend.
Morgen gaan we walvissen spotten hier in de wateren van Hervey Bay.
Per boot gingen we naar Fraser Island en daar stapten we op een 4WD bus. Dat je 4WD aandrijving nodig had, werd ons snel duidelijk. Onze chauffeur, die tevens ook de gids was zei al vrij snel: it's getting bumpy. Dat werd het ook, alle wegen waren van zand dat heel dik op de weg ligt, een daar moest je doorheen rijden. Soms vlak, soms vrij steil omlaag van stukken van 20 à 30% en dezelfde percentages ook omhoog. Je werd regelmatig op en neer gehusseld, wat toch wel grappig was vonden wij. Na een tijdje gereden te hebben op de mulle zanderige weg door het regenwoud, kwamen we aan bij Lake Mckenzie. Dit is het mooiste meer wat we ooit gezien hebben. Wat een prachtig meer was dit zeg, zo mooi blauw en helder. Hierna gingen we naar Central Station, dit was vroeger de plek waar de houthakkers woonden en leefden. Er was zelfs een school voor de kinderen. Nadat het houthakken verboden werd, had deze plek geen functie meer. Ondertussen had onze chauffeur Semmy al aardig bang gemaakt, door te vertellen over alle gevaarlijke dieren op het eiland. Zo leven de 5 gevaarlijkste slangen ter wereld in het regenwoud en worden er regelmatig mensen gebeten. Bij eentje ben je na een beet binnen 25 minuten zonder medische hulp overleden. Maar geen paniek, onze chauffeur had tegengif bij zich. Ook waren er pythons te vinden op het eiland. Daarna ging zijn verhaal door dat er ook tig giftige spinnen waren, waarvan de grootste zo groot als een hand kon worden. Ook had je de zwarte schorpioen en kon het voorkomen dat een dingo, een soort wolf die veel voorkomt op het eiland, je aan kon vallen. In 2001 is er zelfs een kind gedood door dingo's. Maar in dit seizoen kwam het bijna niet voor dat de dingo's je aanvallen. Ook waren er krokodillen te vinden, maar dan vooral in het westen. In zee waren veel haaien te vinden, vervolgde onze chauffeur Sean zijn verhaal om ons bang te maken. Dit slaagde goed bij Semmy. In het regenwoud waar we even rondliepen bij Central Station heeft ze vooral naar de grond gekeken of er geen slang kroop of ander beest. Erg blij was ze toen we onze rit weer vervolgden in onze bus. We reden naar een hotel op het eiland waar we ons, niet te eten, lunchbuffet kregen. Na het slechte eten, gingen we door naar 75-Mile Beach. Dit is een strandsnelweg waar onze chauffeur, die sowieso wel van hard rijden hield, even flink gas gaf. Dit was wel leuk, een snelweg op de beach. Vanuit dit strand zag je in de verte ook enkele walvissen hun vinnen op het water kletsen. Ook lag er op het strand een oud schipswrak, de Maheno. Deze was uiteraard helemaal verroest en een deel lag al goed onder het zand. Maar toch zag je goed dat het een groot schip was. Na nog enkele dingen gezien te hebben, zijn we de mulle zandweg weer opgereden die ons terugbracht naar de ferry. Al met al was het een mooie dag en een leuke excursie, maar vooral leuk om mee te maken en geen must do. Al was Lake Mckenzie wel werkelijkwaar schitterend.
Morgen gaan we walvissen spotten hier in de wateren van Hervey Bay.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
