Dag 31: Airlie Beach en de telefoon

Vandaag stond in het teken van Sven zijn telefoon. Gisteren was deze van zijn leg geraakt door het beetje zeewater wat dus gelekt was door het 'waterdichte' hoesje en toen we wakker werden, was er geen vooruitgang met de telefoon te zien. Dju zeg, het was niet bepaald leuk wakker worden. Bij ons beiden schoot direct de paniek van, al onze foto's zijn weg. Dat gevoel was groter dan het gevoel dat de telefoon kapot was. Maar met name Sven kon niet geloven dat de telefoon kapot was, er is een functie dat je je telefoon een softe reset kan geven en hier reageerde die soms wel op. Maar op de vervolgactie die we toen deden wat aangeven stond op het scherm dan weer niet. Je zag soms dus wel wat leven op de telefoon. Wij op internet zoeken naar een telefoon reparateur. Deze dachten we gevonden te hebben in Airlie Beach, dus wij daar naartoe. Alleen was deze dus niet te vinden en vroegen we in een winkeltje waar ze een phone repair hadden. In een shopping mall een dorp verderop zaten twee Chinezen die telefoons repareerden werd ons verteld. Wij stapten de auto in en nog geen 10 minuten later waren we bij de shopping mall en daar zaten de twee Chinezen in de midden van de mall. We vroegen of ze Sven z'n telefoon konden repareren en hij gaf aan dat hij een half uurtje nodig had om te onderzoeken of het überhaupt mogelijk was. Hij zei dus niet direct nee, dus wij een half uur ronddolen door het niet al te grote shopping mall en rondmalen in ons hoofd dat de kans erin zat dat alle foto's weg waren. We hadden er al ongeveer 1000 gemaakt met Sven zijn telefoon. Semmy had er ook wel veel gemaakt met haar telefoon, maar Sven zijn telefoon was toch de hoofdcamara eigenlijk. Na een half uur gingen wij dus vol spanning terug naar de Chinees hopende op goed nieuws. Hij pakte de telefoon en zei dat er iets met het moederbord was en dat de telefoon dood was en kregen een nul op ons rekest. Ook vroeg ie in welk water de telefoon heeft gelegen, in zoutwater of gewoon water. Zoutwater zei ik, oei dat is nog slechter voor een telefoon zei die toen. Daar gingen onze foto's was direct wat wij dachten. Dit kan toch niet waar zijn.. alle foto's weg!
Semmy had zich er al een beetje bij neergelegd met deze teleurstelling. Sven niet, die dacht: de telefoon kan toch niet kapot zijn. Heel af en toe reageerde de telefoon toch op die speciale functie van een softe reset, plus Sven was dus eigenwijs! Sven liet zien aan de Chinezen dat de telefoon af en toe wel nog enige lichte tekenen van leven gaf. Hierop wilden ze nog een poging wagen om te kijken of de telefoon nog te repareren viel. Wij besloten naar ons hotel te gaan en we zouden een mailtje krijgen als ze meer wisten over de eventuele reparatie. Gelukkig was er ook nog iets leuks vandaag, met name voor Semmy. Er was een bruiloft in ons hotel rond 3 uur in de middag. Heerlijk vanuit onze bedjes hebben de gasten en het bruidspaar kunnen aanschouwen. Wat een feest vond Semmy dat. Het was wel een korte bedoeling zeg, na 20 minuten waren ze al getrouwd en hadden ze getekend en al. Maar wat een locatie, schitterend zeg!
Sven was meer bezig met zijn gedachte bij z'n telefoon. Na uren niks gehoord te hebben via de mail is hij rond 4 uur maar terug gereden naar de shopping mall. Daar aangekomen met uiteraard of de telefoon gemaakt was. Welke telefoon was van u, vroegen ze.. dat beloofde weinig goeds dacht Sven toen. Een Samsung, aaaah zei de Chinees toen. You are lucky, zei die. Met een nieuwe batterij en oplaadmodule heeft hij de telefoon weer aan de praat gekregen. Wat een opluchting was dit zeg! Bij terugkomst in het hotel direct alle foto's maar gebackupt.
Dit maakte onze dag weer goed en ook het weer was vandaag weer goed! Dus hebben een heerlijke laatste dag Airlie Beach gehad.
Morgen hebben we onze laatste auto reisdag. Het wordt een lange 10 uur durende trip naar Hervey Bay.